Amaç: Bilişsel Davranışçı Terapi temelli psikoeğitim programının sekiz yaşındaki çocukların anksiyete ve depresyon düzeylerine olan etkisini incelemektir. Yöntem: Araştırmanın evreni İstanbul ilinin Kağıthane ilçesindeki 8 yaş çocuklarından oluşmaktadır. Araştırmanın örneklemi, psikoeğitim programına katılmayı kabul etmiş on çocuk deney ve on çocuk kontrol grubu olmak üzere toplam yirmi çocuktan oluşmuştur. Araştırma kontrol ve deney gruplu deneysel bir çalışmadır. Çalışmada veri toplama aracı olarak Çocuklar İçin Anksiyete ve Depresyon Ölçeği (ÇADÖ-Y) kullanılmıştır. Araştırmada deney grubundaki çocuklar haftada bir oturum, her bir oturum 60 dakika olacak şekilde toplam 10 oturum ve bir sonlandırma oturumuna katılırken, kontrol grubundaki çocuklara herhangi bir çalışma yapılmamıştır. Verilerin analizin gruplar arası farklılığın anlamlılığını sınamak amacıyla Mann Whitney-U testi, grupların öntest ve sontest puanları arasında anlamlı bir fark olup olmadığının belirlenmesi amacıyla da Wilcoxon İşaretler Testi uygulanmıştır. Bulgular: Yapılan analizler sonucunda deney grubundaki çocukların anksiyete ve depresyon düzeylerinde, kontrol grubuna oranla anlamlı düşüş görülmüştür. Kontrol grubunun anksiyete seviyelerinin zamanla arttığı görülmüştür. Sonuç: Bilişsel davranışçı temelli psikoeğitim programının çocukların anksiyete ve depresyon düzeylerine anlamlı etkisi olduğu görülmüştür.
Bilişsel Davranışçı Terapi, Anksiyete, Depresyon, Psikoeğitim