Amaç: Bu araştırma, Pakistan'ın Federal Başkent Bölgesi (FCT) İslamabad ve Rawalpindi şehrinde farklı işletmelerde çalışan telekomünikasyon sektörü çalışanlarına uygulanmıştır. Eğitim ve gelişimin iş performansı ile ilişkilendirilmesinde içsel motivasyonun aracılık etkileri araştırılarak, eğitim ve gelişimin içsel motivasyon ve iş performansı üzerindeki etkisinin ampirik olarak incelenmesi amaçlanmaktadır. Evren ve örneklem: Anket verileri (FCT) İslamabad ve Rawalpindi'deki farklı telekomünikasyon işletmelerinden toplanmıştır. Metodoloji: Hipotezleri yapısal eşitlik modellemesi yoluyla test etmek için 304 çalışanın nihai örnek verileri kullanılmıştır. Sonuçlar: Eğitim ve geliştirme, çalışanların iş performansını ve içsel motivasyonunu önemli ölçüde etkiler ve nihayetinde içsel motivasyon, iş performansını olumlu yönde etkiler. İçsel motivasyon, eğitim ve gelişimin bireylerin iş performansı üzerindeki daha büyük olan etkisini azaltır. Ancak, eğitim ve gelişim ilişkisi ile iş performansı arasında kısmen aracılık sergileyen anlamlı bir ilişki varlığını korumaktadır. Bu araştırma, kamu politikası karar vericilerinin eğitim ve gelişimin ve içsel motivasyonun sonuçlarını daha iyi anlamalarına yardımcı olacaktır. Ayrıca, yönetimdeki kişi ve gruplar, toplumun refahına katkıda bulunan çalışanların iş performansını en üst düzeye çıkarmak amacıyla çalışanların motivasyonu için stratejiler formüle edebilir.
Yönetim ve Strateji, Eğitim ve Geliştirme, İçsel Motivasyon, İş Performansı